1ος μύθος
Η άσκηση πρέπει να είναι μεγάλης και συνεχής διάρκειας για να είναι ωφέλιμη. Νέες έρευνες δείχνουν τώρα ότι η διαλειμματική άσκηση είναι εξίσου αποτελεσματική με την συνεχόμενη άσκηση. Ερευνητές στο Stanford University έκαναν σύγκριση δύο προγραμμάτων άσκησης. Στο ένα πρόγραμμα τα άτομα που έλαβαν μέρος έπρεπε να συμπληρώσουν 3 δεκάλεπτα άσκησης μέτριας έντασης στην διάρκεια μιας ημέρας. Στο δεύτερο πρόγραμμα τα άτομα έπρεπε να κάνουν ένα τριαντάλεπτο συνεχόμενης άσκησης. Στο τέλος της έρευνας (5 φορές/εβδομάδα, 8 εβδομάδες) και τα δύο γκρουπ είχαν παρόμοια βελτίωση στα αποτελέσματα δοκιμασίας κοπώσεως. Σε άλλη παρόμοια έρευνα που έκαναν Ιάπωνες ερευνητές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αντοχή βελτιώνεται στο ίδιο επίπεδο όταν η άσκηση γίνεται μια, δυο, ή τρεις φορές την ημέρα. Στην έρευνα αυτή όμως, τα άτομα που γυμνάζονταν τρεις φορές την ημέρα είχαν μεγαλύτερη αύξηση της ΗDL χοληστερόλης («καλής χοληστερόλης»). Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών μπορεί να είναι κίνητρο για όσους δεν έχουν πολύ χρόνο στην διάθεση τους αλλά μπορούν να χωρίσουν το πρόγραμμα τους σε 2-3 φάσεις την ημέρας

2ος μύθος
Αυξημένη καρδιακή συχνότητα (παλμός) σημαίνει καλύτερη φυσική κατάσταση. Αν αυτός ο μύθος ήταν αληθινός, τότε άτομα που είναι νευρικά και σε ένταση που τους προκαλεί ταχυπαλμία, θα ήταν σε καλύτερη φόρμα από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο αυξημένος παλμός κατά την διάρκεια της άσκησης είναι σημαντικός για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης όταν αυτό το γεγονός συνοδεύεται από αυξημένη κατανάλωση ενέργειας ή πρόσληψης οξυγόνου. Ο μύθος αυτός αντικρούεται και από την μελέτη καρδιοπαθών που παίρνουν φάρμακα όπως τα beta-blockers, τα οποία κρατούν τον παλμό ηρεμίας στους 40-50 κτύπους/λεπτό και στην άσκηση στους 85-95 κτύπους/λεπτό. Παρόλα αυτά, μπορούν να αυξήσουν την καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα με την συμμετοχή τους σε τακτική άσκηση. Ένα άλλο στοιχείο που απορρίπτει αυτόν τον μύθο είναι το πόρισμα μελετών για άτομα με βηματοδότες (ηλεκτρικός μηχανισμός που διατηρεί τον παλμό αναλλοίωτο και ανεπηρέαστο από δραστηριότητες ή άσκηση). Στις μελέτες αυτές τα άτομα με βηματοδότη, πέρασαν από πρόγραμμα αερόβιας άσκησης για κάποιο χρονικό διάστημα και είχαν σαν αποτέλεσμα την βελτίωση της αερόβιας ικανότητας και αντοχής τους, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αύξηση της καρδιακής συχνότητας.